Astrid heeft migraine: ‘Je moet je eigen feestje maken’

Je bent een jonge vrouw met migraine, en je hebt de ambitie om een kaaswinkel te beginnen. Kan dat? Astrid Willems durfde het aan. Met succes.

Uit: Hoofdzaken #2, 2021
Door: Ingrid Schaafsma

Astrid is 24 jaar en woont nog thuis in Valkenswaard. Ze komt uit een gezin van drie en is de helft van een twee-eiige tweeling. Haar zus heeft géén migraine, zij wel evenals haar broer en haar moeder. Ze was dus bekend met migraine, voordat de hersenziekte op 18-jarige leeftijd ook bij haar werd gediagnosticeerd.

Ik ben jong, ik heb deze ziekte en ik moet het ermee doen. Ik ben niet altijd beschikbaar of kan ik mee uit op zaterdagavond, dat is dan maar zo. Het betekent juist dat ik positief ingesteld ben en ook veel meer geniet van de momenten dat ik er wel ben.

Via haar moeder, die onder behandeling is van neuroloog Patricia Eekers in het Roermonds Laurentius Ziekenhuis, kwam Astrid ook bij deze arts terecht. Haar eigen zoektocht naar vrij verkrijgbare medicijnen die onvoldoende werkten werd stopgezet en de juiste medicijnen werden ingezet. Astrid kwam uiteindelijk twee jaar geleden in aanmerking voor de proef met de migraineremmer galcanezumab. Sindsdien is haar wereld enorm veranderd.

Voor jezelf kiezen

‘Ik kan me niet meer voorstellen hoe ik mij twee jaar geleden voelde, vertelt Astrid. ‘Ik begon de dag met veel pijn. Het voelt alsof je een rugzak meedraagt, alsof er al een hele dag opzat. De dag doorkomen was loodzwaar. Ik heb desondanks een mbo-studie en daarna een hbo-studie gedaan: agrarische bedrijfskunde. Ik heb zelfs nog in het buitenland gewerkt, maar migraine is altijd onderdeel gebleven van mijn dagelijks leven.’

In haar studietijd leerde Astrid om nee te zeggen. ‘Hoe leer je dat?’, herhaalt zij de vraag. ‘Dat is een kwestie van doen en ervaren. Je kunt niet altijd iedereen tevredenstellen. Als je voor jezelf kiest en daardoor mensen afhaken, hoort dat erbij. Ik ben jong, ik heb deze ziekte en ik moet het ermee doen. Ik ben niet altijd beschikbaar of kan ik mee uit op zaterdagavond, dat is dan maar zo. Het betekent juist dat ik positief ingesteld ben en ook veel meer geniet van de momenten dat ik er wel ben. Je moet je eigen feestje maken!‘

‘Als ik nu wakker word en opsta, dan kan ik de dag aan.’

Astrid was al bezig met het starten van een eigen zaak toen zij aan de nieuwe migraineremmers mocht beginnen. ‘Na een kleine twee maanden met het nieuwe medicijn merkte ik een groot verschil met voorheen. Ik had gewoon weer adem en de aanvallen zijn zoveel verminderd. Ze zijn heus niet weg, maar ik kan het aan. En als ik
in mijn hoofdpijndagboek zie dat ik vroeger twintig medicijnen per maand innam tegen nu gemiddeld twee keer per maand, is het niet meer voor te stellen hoe ik me toen voelde. Als ik nu wakker word en opsta, dan kan ik de dag aan.’

Kaaswinkel

Inmiddels is de Brabantse de trotse eigenaar van een kaaswinkel in Valkenswaard. ‘Ik heb een heel fijn team dat op de hoogte is van mijn gezondheid. Meestal lukt het me wel om op een mindere dag toch aan het werk te blijven. Gewoon een beetje rustig aan doen.’ Astrid heeft zich destijds echt afgevraagd of zij het met haar ziekte wel aankon om een eigen zaak te hebben. Blij en opgelucht zegt zij nu: ‘Gelukkig heb ik de stap durven zetten. Ook met migraine kun je meer aan dan je denkt.’

Juiste mindset

Wat wil Astrid de lezers meegeven? ‘Je moet de juiste mindset hebben wanneer je aan een nieuw medicijn als de migraineremmer begint. Ik zet toch één keer per maand een spuit in mijn been en dat doet echt zeer en het voelt ook wel eenzaam op het moment dat ik dat doe. Ik heb er bewust voor gekozen om dit alleen te doen, zodat ik niet afhankelijk word van iemand die in de buurt is. De juiste mindset is ook nodig om met de behandeling door te gaan.’ Dat het straks mogelijk lastig kan zijn voor haar om voor vergoeding van de migraineremmer in aanmerking te komen, weet Astrid maar zij wil er voorlopig niet aan denken. Heeft zij nog bijwerkingen van de migraineremmer? ‘Ja, ik heb snel spierpijn, terwijl ik niet fanatiek sport. Wandelen doe ik wel, en natuurlijk het werk met kazen in de winkel – dat zie ik ook als goede beweging!’