Lonneke (38) kreeg al heel jong last van migraine. Tijdens haar tiener- en studententijd probeerde ze zoveel mogelijk dingen te blijven doen, maar toen ze aan het werk ging lukte dat niet meer. Ze zette de knop om en paste haar leven aan op haar chronische migraine. Een aantal jaar geleden kwam daar onverwacht verandering in. Ze vond een behandeling die haar migraine ernstig verminderde. Toch is haar leefstijl redelijk hetzelfde gebleven.
“Vanaf mijn 6e heb ik al last van migraine. Ik kwam dan thuis uit school en stortte helemaal in en moest overgeven. De aanvallen kwamen ongeveer een keer per week en het was al snel duidelijk dat het migraine was. Als kind heb je vaak korter last van migraine, dus ik heb weinig school gemist, omdat ik er vooral ’s middags last van had. Rond mijn 16e kreeg ik, ik denk door de hormonen, chronisch last van migraine in combinatie met spanningshoofdpijn, daardoor viel ik regelmatig uit. Ik heb daardoor een jaar langer over de middelbare school gedaan.
Ook tijdens mijn studententijd bleef de chronische migraine aanhouden. Ik studeerde Docent Muziek aan het conservatorium en daarnaast zong ik in een band, dus dat was heel zwaar. Ik maakte lange dagen en optredens waren vaak in de avonden. Toch had ik nog steeds een druk leven en deed ik nog best veel, ook terwijl ik hoofdpijn had. Ik hield het vol, omdat ik het enorm leuk vond en omdat ik nog jong was. Je wil dan helemaal niet accepteren dat je dingen niet kan. Daardoor ging ik wel steeds over mijn grenzen en werd mijn hoofdpijn alleen maar erger.
Van loondienst naar ZZP’en
Dit merkte ik ook toen ik aan het werk ging. Ik ging werken op een middelbare school om muziekles te geven. De hele dag in een lawaaierige omgeving werken ging heel slecht samen met mijn migraine. Ik was steeds vaker ziek en voelde me schuldig tegenover de kinderen. Ik werd er doodongelukkig van, tot het punt dat ik een keer zat te huilen aan de ontbijttafel voordat ik moest werken. Op dat moment heb ik besloten dat het zo langer niet ging. Ik moest wel rekening houden met mijn migraine, dus besloot ik mijn leven in te gaan richten om mijn migraine heen.
De school waar ik werkte ontsloeg mij met wederzijds goedvinden, waardoor ik een half jaar recht had op een WW-uitkering. Tijdens mijn studententijd en mijn werk als muziekdocent was ik al begonnen met freelance voice-over werk en zanglessen en ik besloot die 6 maanden te gebruiken om me volledig op het ZZP’en te richten. Dit was de beste keuze die ik had kunnen maken. Het Zzp’en geeft me de vrijheid om mijn uren in te plannen op een manier die voor mij het beste werkt, en als ik ziek ben dan kan ik opdrachten makkelijk verplaatsen. Ik vertel namelijk wel al mijn opdrachtgevers dat het kan zijn dat ik af en toe uitval door de migraine. Hierdoor ging het al gauw zo’n 50% beter met mij.
Dat ik mijn leven ging bouwen om mijn migraine heen was echt onderdeel van mijn acceptatiefase. Je hebt alles al geprobeerd en niks helpt. Je kan niet leven alsof je alles kan wat een gezond mens kan. Wat ook hielp was dat ik nooit per sé docent muziek wilde worden. Ik vond mijn freelance werk eigenlijk al veel leuker. Mijn hoofdpijn heeft me dus eigenlijk ook geholpen in doen wat ik het allerleukste vind. Ik snap dat dat niet altijd kan, en dat ik ook het geluk heb dat ik als zelfstandige kan werken en daarvan rond kan komen. Maar ik zou mensen wel willen meegeven om verder te kijken: Wat vind ik leuk en kan wel?
Nieuwe behandeling
Ik had dus mijn hele leven ingericht op mijn migraine en geaccepteerd dat dit misschien voor altijd zou zijn. Tot er in 2018 ineens een nieuwe behandeling op mijn pad kwam: De Collum-behandeling. Ik was in eerste instantie sceptisch, want er had al zoveel niet geholpen, maar toen de man aanbood dat ik mijn geld terug zou krijgen als het niet zou werken durfde ik het wel aan. Door deze behandeling kwam ik erachter dat ik vroeger na een val van de trap een whiplash heb opgelopen, waardoor ik, na verloop van tijd, last kreeg van de migraine aanvallen. Na 3 behandelingen merkte ik al verschil. Ik kreeg steeds minder vaak en minder heftige hoofdpijn en tegenwoordig heb ik nog maar 1x in de maand een triptaan nodig. Een echte aanval heb ik nog maar een aantal keer in het jaar. Hiermee wil ik zéker niet zeggen dat iedereen door deze behandeling van zijn migraine af kan komen. Maar wel dat je ondanks je acceptatie af en toe rond kan blijven kijken naar de mogelijkheden die er zijn.
Ondanks de vermindering in aanvallen heb ik veel van de leefstijlaanpassingen vastgehouden. Ik merk dat dat voor mij gewoon het beste werkt. Maar ik kan nu natuurlijk wel meer dan eerst. Ik zie de toekomst dan ook positief in. Wel wil ik mensen echt meegeven dat het zo belangrijk is om eerlijk naar jezelf te zijn. Door mijn hoofdpijn te accepteren en mijn leven daar omheen in te richten doe ik nu echt wat ik het allerleukste vind. De hoofdpijn is nooit je eigen schuld, maar je mag wel zelf de regie pakken.”
